Rafy koralowe wraz ze zmianami klimatycznymi oraz działalnością człowieka stoją w obliczu licznych zagrożeń. Aby chronić te jakże ważne zwierzęta, naukowcy zgłębiają wiedzę w zakresie ich procesów rozrodczych, które mają miejsce bardzo rzadko, lecz są kluczowe dla ich przetrwania.
Rozmnażanie koralowców może zachodzić na dwa główne sposoby: poprzez rozmnażanie płciowe i bezpłciowe. Rozmnażanie bezpłciowe, takie jak pączkowanie i fragmentacja, pozwala na szybkie rozprzestrzenianie się koralowców przez tworzenie nowych kolonii z istniejących fragmentów koralowca. Fragmentacja ma miejsce, gdy fragmenty kolonii są oderwane, na przykład przez fale czy działalność zwierząt i mogą one przyrosnąć w nowym miejscu, tworząc nowe kolonie.
Rozmnażanie płciowe jest bardziej złożone i odgrywa kluczową rolę w zachowaniu genetycznej różnorodności koralowców, co jest istotne w adaptacji do zmieniających się warunków środowiskowych. Występują dwa główne typy rozmnażania płciowego: rozsiewanie gamet na zewnątrz (broadcast spawning) i rozmnażanie wewnętrzne (brooding). Po więcej szczegółów dotyczących rozmnażania płciowego odsyłam do artykułu: Strategie płciowego rozmnażania koralowców.
Niedawno przeprowadzone badania okazały się przełomowe w zakresie wglądu w czynniki mające wpływ na rozmnażanie płciowe koralowców. Badanie to wykorzystuje nowe podejście polegające na pozyskiwaniu danych z akwarium. Wyniki opublikowane w czasopiśmie Royal Society Open Science, prezentują nowy model prognozowania zdarzeń rozrodczych koralowców.
Proces rozmnażania płciowego koralowców znany jako masowe tarło, jest zdarzeniem zsynchronizowanym, które zazwyczaj następuje po pełni księżyca i jest jednym z najbardziej imponujących spektakli w naturze.
Profesor Shinichiro Maruyama z Wydziału Biologii Zintegrowanej Uniwersytetu Tokijskiego wyjaśnia, że pomimo dotychczas przeprowadzonych obszernych badań, dokładne czynniki środowiskowe wywołujące tę synchronizację były dotąd nieuchwytne. Rzadkość zdarzeń rozrodczych oraz duże ryzyko dla nurków związane z nocnymi wyprawami, warunki atmosferyczne oraz kwestie finansowe skutkują utrudnieniami w gromadzeniu danych, co zaś negatywnie wpływa na rozwój modeli prognozujących tarło koralowców. Ponadto, stworzenie miarodajnego modelu przy tak ograniczonych danych jest niemożliwe a jeżeli już powstanie to obarczone jest dużym błędem.
Przełom nastąpił dzięki niespodziewanemu źródłu — Okinawa Churaumi Aquarium, które zgromadziło obszerne dane z ostatnich 15 lat na temat tarła koralowców Acropora.. Analizując te dane, naukowcy zidentyfikowali kilka czynników środowiskowych, takich jak opady, prędkość wiatru i zwłaszcza temperatura wody, które koralowce wykorzystują do synchronizacji swoich cykli rozrodczych.
Wyniki podkreślają potencjał akwariów jako niewykorzystanych dotąd zasobów naukowych na potrzeby badań, dostarczając bardzo cenne dane, które są trudne do uzyskania w naturalnych warunkach. Naukowcy planują stworzyć model matematyczny w oparciu o pozyskane dane z akwarium w połączeniu z danymi z naturalnych zbiorników wodnych aby przewidzieć przyszłe tarła koralowców w naturze.
O autorze
Grzegorz Bubak
Moja fascynacja akwarystyką morską narodziła się ponad dwie dekady temu, gdy przypadkowo natrafiłem na artykuł poświęcony tej tematyce w jednym z czasopism. Od tamtej chwili, świat podwodny stał się moją obsesją i pasją, która kształtuje moje codzienne życie. Przygodę z akwarystyką morską rozpocząłem od koralowców miękkich, które były moim pierwszym krokiem w tym fascynującym świecie. Z upływem czasu, zafascynowany różnorodnością i pięknem koralowców SPS, postanowiłem skupić się na ich hodowli, która nadal jest dla mnie źródłem nieustającego zachwytu.
Dzięki mojemu doświadczeniu i pasji do akwarystyki morskiej jestem gotowy podzielić się swoją wiedzą i doświadczeniem z innymi entuzjastami tej dziedziny. Jestem szczęśliwy, że mogę być częścią społeczności Reef Pedia, która stanowi niezwykle cenne źródło informacji dla wszystkich miłośników akwarystyki morskiej.